یادداشتی بر نمایش ماه و آفتاب

کارگردان: امید انصاری

شهر: تهران

در نمایش افسانه ماه و آفتاب با آن دسته از روایت های عاشقانه ای روبرو می شویم که نا ممکن می نمایند، چنان نا ممکن که شاید سر پنجه ماهر نویسنده ای در دنیایی فانتزی درپیچ و خم های خیالی دور دست ذهن بشر بتواند آن را امری ممکن گرداند. آری در جهان فانتزی هر غیر ممکنی ممکن می گردد حتی وصال خورشید و ماه.

نویسنده اثر در قدم اول برای خلق یک نمایش عروسکی دست به انتخاب موضوعی به غایت مناسب و هیجان انگیز برای خلق یک نمایش عروسکی زده است. موضوعی که  توسط نقل کننده ی داستان برای مخاطب  نقل می شود، راوی طرح مساله می کند اما در ادامه روند هر آنچه مخاطب در انتظار بسط و توسعه خط داستانی چشم به راه می ماند، خبری از کنش و واکنشی دراماتیک که از عناصر تصویری و نمایشی در پیشبرد و پرورش موضوع داستانی بهره بگیرد نیست و اگر قرار است عشقی اتفاق بیافتد بی هیچ مقدمه و کشمکشی صرفا روایت می گردد و عشق آغاز می شود، همانطور که با کلماتِ راوی کسوف و خسوف پدید می آیند و گره های داستان به اراده ی راویِ داستان بی کمک هیچ محرکی و بدون دخالت هیچ عامل بازدارنده ای به سهولت باز می شوند و به اوج می رسند. اما در مقوله اجرا با یک گروه هماهنگ مواجه می شویم که با کمک هم و استفاده از اسلاید های تصویری دست به خلق صحنه هایی زیبا می زنند و تا حد امکان فضایی تخیلی را در مقابل دیدگان مخاطب به تصویر می کشند، با اینکه کارگردان در انتخاب موسیقی و شکل بازی گرفتن از بازیگران، در فضاسازی و ایجاد ریتم مناسب خوب عمل می کند اما در خلال اجرا تصاویری که ساخته می شوند و یا ارتباطاتی که بین شخصیت های داستان شکل می گیرد، نه مکمل روند خط داستانی هستند و نه در انتقال مفهومی خاص موفق عمل می کنند و نه بخش های نا شنیدنی را برای ما به تصویر می کشند. صرفا تلاشی برای باز سازی دیالوگ های راوی هستند و گاها به ورطه تکرار می افتند.

از نکات قابل اشاره در رابطه با اجرای مذکور می توان به کمرنگ بودن و یا به عبارتی نا مطلوب بودن عناصر عروسکی در دنیای فانتزی خلق شده اشاره کرد. در ای نمایش اِلمان های ساخته شده از خورشید و ماه  که می توانستند در عروسکی شدن نمایش نقش مهمی ایفا کنند، در دستان بازیگران بیشتر  همچون آکسسواری باقی می مانند و موفق به جان بخشی در تخیل مخاطبان خود نمی گردند. علاوه بر آن صحنه های خلق شده با استفاده از تکنیک سایه نیز علی‌رغم  توفیقی که در روند فضا سازی کسب می کنند اما کمتر موفق به خلق شخصیتی عروسکی می شود و کماکان سعی در ساختن تصاویر دیالوگ های راوی دارند.

حسین زینالی