یادداشتی بر نمایش «یه گوله ماه نقره ای »

نویسنده: نسرین خنجری و کارگردانی: ربحانه باغبادی

از دیر باز و در داستان ها و اسطوره ها و افسانه ها همواره ماه عنصری خیال انگیز و دلربا بوده است، نمادی از یک معشوق دست نیافتنی که همواره عشاق در راه رسیدن به او خطرهای بسیار کرده اند. اینبار و در نمایش یه گوله ماه نقره ای نویسنده اثر با دستمایه قرار دادن این تم عاشقانه موفق شده است داستانی در دنیای فانتزی خلق کند که به همراهی اعجاز عروسک ها تخیل کودکان را به پرواز در بیاورد.

از نکات قوت اثر می توان به ساختار خوب نمایشنامه اشاره نمود که در عین سادگی و تناسبی که برای مخاطب کودک دارد از لایه های منختلف داستانی و شخصیت پردازی های خوب برخوردار است. نویسنده موفق شده است با مقدمه چینی مناسب و پیشبرد خط داستانی به گره هایی برسد که با اتفاق هایی از جنس فانتزی، که با اعجاز نمایش عروسکی همراه است باز شوند و به یک پایان تاثیر گذار که نمایان گر یکی از بی آلایش ترین و بی قید وشرط ترینِ عشق ها، که همان عشق مادر به فرزند است برسد.

به لحاظ اجرایی کارگردان با انتخاب تکنیک هایی تلفیقی عروسک ( نخی، میله ای و...) سعی کرده است تا حد امکان نمایشی تر و تصویری تر خط داستانی را بروی صحنه بیاورد. بی تردید نمایش با بهره گیری از صدا پیشه های خوب، ریتم مناسب و همراهی موسیقی در روایت داستان خوب عمل می کند و آنچه در لایه های مختلف داستانی برای مخاطب کودک خود در نظر گرفته است را به خوبی منتقل نموده و تماشاگر را تا پایان جذب می کند. 

اما آنچه در طول اثر کمی تمرکز مخاطب را بر هم می زند و باورپذیری صحنه های فانتزی در حال اجرا را مخدوش می کند از کنترل خارج شدن گاه و بی گاه عروسک هایی هستند که بویژه با تکنیک نخی در حال اجرا هستند. بنظر می رسد اگر با تمرین بیشتر مشکل عروسک گردانی در بعضی از صحنه ها حل گردد و در طراحی صحنه نیز به سمت یک طراحی کاربردی تر و زیباتر که به غنای تصاویر ساخته شده کمک بیشتری نماید، برود می توانیم شاهد یک نمایش عروسکی به مراتب موفق تر و تاثیر گذار تر باشیم.

حسین زینالی