زهرا صبری:
برومند از آبرویش مایه گذاشت
زهرا صبری (عضو هیأت انتخاب جشنواره تئاترعروسکی) با اشاره به شیوه انتخاب آثار دو دوره اخیر جشنواره تئاتر عروسکی گفت: یکی از مهمترین نکات این بود که الزام گروهها برای اجرای نمایشنامههای ایرانی برداشته شد و گروههای عروسکی آزادی عمل پیدا کردند چرا که کار هنری، با باید و نباید پیش نمیرود.
زهرا صبری در گفتگو با خبرنگار ایلنا، ابراز امیدواری کرد: امیدوارم در دوره آینده هم دبیری جشنواره به مرضیه برومند سپرده شود تا او بتواند از تجربه دو دوره فعلی بیشتر استفاده کند و فرصت بیشتری برای برنامهریزی داشته باشد.
او ادامه داد: امیدوارم در اختتامیه این دوره، حکم دبیری ایشان برای دوره سوم زده شود زیرا خانم برومند در تمام مدت از آبروی حرفهای خود مایه گذاشته تا امور را پیش ببرد و شیوه انتخابیاش در این دو دوره امتحان پس داده است و البته امیدوارم ایشان هم این زحمت را بپذیرند.
صبری با ابراز خرسندی از سطح کیفی آثار متقاضی شرکت در این دوره از جشنواره گفت: کار ریشهای در این جشنواره همچون بافتن فرش دستباف در قیاس با فرش ماشینی است. به این معنا که ریشهای کار کردن در دار قالی جشنواره عروسکی بهخوبی پیداست.
کارگردان نمایش «هشت لحظه» که در دوره گذشته نیز عضو هیات انتخاب جشنواره تئاتر عروسکی تهران مبارک بوده است، ادامه داد: رویهای که خانم برومند دبیر جشنواره پیش گرفته شاید راهی است که صبر و تحمل میطلبد اما جواب بهتری در پیش دارد.
صبری افزود: از سوی دیگر پذیرش طرح از طرف جشنواره، بستر دیگری را فراهم آورد تا گروههایی که با طرح نمایشی، تمرین خود را آغاز میکنند، فرصت حضور در جشنواره را از دست ندهند.
صبری با اشاره به میزبانی خانه عروسک از گروههای شهرستانی در این دوره از جشنواره گفت: امسال کارگردانهای شهرستانی به مدت سه روز میهمان خانه عروسک بودند و در کارگاههایی در زمینههای مختلف حضور داشتند. ضمن اینکه همراه با برگزاری این کارگاهها، کارگردانهای شهرستانی با حضور در تهران فیلم آثار خود را ارائه کردند، یعنی هر کارگردان کنار صفحه تلویزیون حضور داشت و هر جا نیاز بود، توضیحاتی را درباره کارش ارائه میکرد.
کارگردان «ننه دلاور و فرزندانش» با تقدیر از رابطه تنگاتنگ دبیر جشنواره عروسکی با گروههای شرکتکننده در آن توضیح داد: دبیر جشنواره علاوه بر هیأت انتخاب، خودش هم شخصا متنها را میخواند و پیش از برگزاری کارگاههای سه روزه در خانه عروسک، با تمام کارگردانهای متقاضی شرکت در جشنواره آشنا شد.
صبری همچنین توضیحاتی درباره دو مرحلهای شدن انتخاب آثار تهران ارائه کرد و افزود: آثار این دوره در قیاس با دوره پیش روند بهتری را طی کردهاند. بارها از بازبینی بیرون آمدم و واژه احسنت را در دلم نگه داشتم و بر زبان نیاوردم تا از چشم غره آقای صدیق (دیگر عضو هیات انتخاب جشنواره) در امان بمانم!
کارگردان «طوطیپر» ادامه داد: در حال حاضر گروههای شرکت کننده در جشنواره 30 روز دیگر هم فرصت دارند. آنها در این مدت میتوانند از مشاورههای تلفنی و حضور اساتید بهرهمند شوند. اگر بالاترین امتیاز را صد بدانیم، در بازبینیها دیدم مسیری که برای رسیدن به این امتیاز طی شده، درست است و اگر گروهها در مدت باقی مانده بهخوبی تمرین کنند، بیشتر به این امتیاز نزدیک خواهند شد.
صبری به دیگر ویژگیهای این دوره از جشنواره اشاره کرد و ادامه داد: خوشبختانه در این دوره نیز ستاد جشنواره با حضور بچههای عروسکی تشکیل شده است. هر چند همواره در دورههای پیشین بچههای مرکز هنرهای نمایشی بهخوبی این زحمت را متقبل میشدند اما با حضور نیروهای عروسکی در ستاد جشنواره، تماسها و ارتباطها بهتر برقرار میشود و گویی قالی دستباف جشنواره در خانه بافته میشود. البته این ارتباط خوب هم مرهون همراهی مرکز هنرهای نمایشی است.
وی در ادامه خطاب به گروههایی که نمایشهایشان در جشنواره پذیرفته نشده، گفت: سالیان سال در جشنواره عروسکی کار داشتم. گاهی کارهایم پذیرفته و موفق و زمانی هم رد میشد. اما هرگز دلایل رد شدن کارها را به روشنی نمیگفتند. در حالی که در این دوره از جشنواره خانم برومند اعلام کرده پاسخگوی گروههایی است که آثارشان رد شده. ضمن اینکه این آثار در قیاس با دیگر کارها پذیرفته نشدهاند و همچون دوره گذشته کارگردانهای دیگر شهرها که آثارشان پذیرفته نشده در طول برگزاری جشنواره، میهمان جشنواره هستند و میتوانند آثار آن را ببینند.
این هنرمند تئاتر از گروههایی که کارشان رد شده، درخواست کرد کارهایشان را رها نکنند زیرا بهخوبی میتوانند به آثار قابل توجهی برسند.
صبری افزود: دبیر جشنواره برای تمام آثار پذیرفته شده، مشاور انتخاب کرده و ارتباط جشنواره و گروهها همچنان برقرار است. این گونه همراهی را کمتر در بچههای تئاتر دیدهام که جای تقدیر دارد.
کارگردان «تا یک بشمار» تنوع آثار را از دیگر محاسن این دوره از جشنواره برشمرد و گفت: جشنواره امسال همانند ظرف میوهای است که همه جور میوهای در آن داریم؛ از نمایشهای تک نفره تا پرجمعیت و نمایشهایی با تکنیکهای مختلف.